"Κάθε άνθρωπος είναι φτιαγμένος από τη φύση του να κοιτά ψηλά, να οραματίζεται και να προσπαθεί ν' αγγίξει το όνειρο του. Για να το πετύχει όμως, χρειάζεται φτερά που θα τον βοηθήσουν να φτάσει γρηγορότερα και ευκολότερα. Τα φτερά είναι οι ικανότητες του καθενός. Κάποιοι όμως, έχουν μικρότερα φτερά και νιώθουν διαφορετικοί. Παρ' όλ' αυτά μπορούν κι εκείνοι ν' ανέβουν ψηλά! Απλώς χρειάζονται δίπλα τους κάποιους για να τους μάθουν τον τρόπο ν' ανοίγουν τα φτερά τους και να πετούν όλο και πιο ψηλά. Τα άτομα με ειδικές ανάγκες έχουν τα δικά τους μοναδικά και ιδιαίτερα φτερά. Το πέταγμα τους γίνεται ομορφότερο όταν οι άλλοι τους χαϊδεύουν απαλά τα φτερά και πετούν μαζί τους."

Καθιερώθηκε να γιορτάζεται στις 3 Δεκεμβρίου από το 1992, επειδή εκείνη την ημέρα η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ υιοθέτησε το Πρόγραμμα δράσης για τα ΑμEΑ. Η Παγκόσμια Ημέρα Ατόμων με Ειδικές Ανάγκες δίνει την ευκαιρία στις κυβερνήσεις, στους οργανισμούς και στις κοινωνίες να εστιάσουν την προσοχή τους στα δικαιώματα και τις δυνατότητες των ανθρώπων με αναπηρία.

Οι εποχές που οι κοινωνίες απέρριπταν τα άτομα με αναπηρίες και υιοθετούσαν τις πιο απάνθρωπες συμπεριφορές απέναντί τους έχουν βέβαια παρέλθει. Τώρα πλέον έχει γίνει ευρύτατα αποδεκτό από όλους ότι τα άτομα αυτά έχουν ίσα δικαιώματα και ίδιες υποχρεώσεις με όλους τους άλλους και ο βαθμός που διασφαλίζεται αυτή η θεμελιώδης αρχή δείχνει και το πολιτιστικό επίπεδο που βρίσκεται κάθε χώρα. Η αναγνώριση των δικαιωμάτων των ατόμων με ειδικές ανάγκες (ΑμEΑ) είναι αδιαπραγμάτευτο συνταγματικό δικαίωμα κάθε πολιτισμένης κοινωνίας.
Αρχικά, άτομα με ειδικές ανάγκες χαρακτηρίζονται τα άτομα με δυσκολίες μάθησης και προσαρμογής εξαιτίας σωματικών, διανοητικών, ψυχολογικών, συναισθηματικών και κοινωνικών ιδιαιτεροτήτων.
Τα άτομα αυτά έχουν ίσα δικαιώματα με όλους τους ανθρώπους με πρωταρχικό το δικαίωμα της ελευθερίας και της ισότητας, δηλαδή το δικαίωμα να ζήσουν. Δε θα πρέπει να κάνουμε το λάθος να πιστέψουμε ότι οι άνθρωποι αυτοί δε μπορούν να καταφέρουν ότι κι οι υπόλοιποι! Εάν τους δώσουμε την ευκαιρία και το χρόνο, θα μας δείξουν τις ικανότητές τους και θα μας εκπλήξουν με τις επιδόσεις τους! Εξάλλου, εάν κοιτάξουμε το διπλανό μας θα διαπιστώσουμε ότι διαφέρει από εμάς! Άλλοι είναι ψηλοί, άλλοι κοντοί, άλλοι μελαχρινοί κι άλλοι καστανοί, άλλοι είτε στηρίζονται και περπατούν με τα δυο τους πόδια, είτε έχουν για βοήθεια κάποιο μπαστούνι είτε ένα αναπηρικό καροτσάκι.
Εάν σκεφτούμε ότι η κοινωνία μας είναι δημοκρατική κι έχει για πολίτες όλους όσους ζουν σ' αυτήν, έχοντας στο μυαλό μας ότι είμαστε διαφορετικοί, δε θα πρέπει να στερούμε σε κανέναν τη δυνατότητα να μάθει και να συμμετέχει στις δραστηριότητες του σχολείου και της κοινότητάς μας.
Έτσι, όταν θα ακούμε τη λέξη ανάπηρος/αναπηρία ή άτομο με ειδικές ανάγκες δε θα πρέπει να μας ακούγεται παράξενο. Αλλά θα πρέπει να σκεφτόμαστε ότι είναι ένας άνθρωπος με ίσα δικαιώματα, ίσες ευκαιρίες όπως εμείς, το οποίο θα μπορούσε πολύ εύκολα να είναι ο καλύτερος μας φίλος ή ο διπλανός μας στην τάξη. Το άτομο αυτό δε χρειάζεται τον οίκτο μας ή να το λυπόμαστε! Το μόνο που θέλει είναι τα δικαιώματά του, που είναι όμοια με τα δικά μας! Δυστυχώς όμως, τις περισσότερες φορές του τα στερούμε! Είτε κοροϊδεύοντάς το κι αρνούμενοι τη φιλία του είτε στερώντας του το δικαίωμα να κυκλοφορήσει ανάμεσά μας! Ας του φερθούμε όπως φερόμαστε στους φίλους μας και σ' αυτούς που θεωρούμε εμείς όμοιούς μας και αυτός με τη σειρά του θα μας εκτιμήσει κι αγαπήσει! Βρείτε ένα άτομο με κάποιο είδος αναπηρίας, κάντε το φίλο σας και δείτε πόσα πολλά μπορείτε να κερδίσετε..!

                                                                     Η εκπαιδευτικός του Τμήματος Ένταξης
                                         

                                                                             Χατζηκυριάκου Ευτυχία